استفاده از آزمایش کشش غیر مستقیم جهت ارایه مدلی برای پیش بینی عمرخستگی نمونه های آسفالتی

به طور کلی روسازیها پس از گذشت چند سال از بهره برداری (کمتر از عمر بهره برداری)، به خرابی هایی از جمله قیر زدگی، انواع مختلف ترکها، ناهمواری و یا تلفیقی از آنها دچار می شوند. به همین دلیل متولیان راهسازی همواره به دنبال راه حلهایی بوده اند که عمر روسازی راهها را بیشینه و هزینه تعمیر و نگهداری آنهارا کمینه کند. ازجمله خرابیهایی که معمولاً در روسازی راهها مشاهده می شوند, ترکهای خستگی هستند. برای تهیه مخلوط آسفالتی مقاوم در برابر بروز ترکهای خستگی زودرس, آزمایشهایی پیشنهاد شده اند که معمولاً انجام آنها نیاز به تجهیزات ویژه و صرف زمان طولانی دارد. به همین دلیل پژوهشگران روابط متنوعی را برای پیش بینی عمرخستگی مخلوطهای آسفالتی ارایه کرده اند که البته این روابط نیز برای شرایط خاص انجام آزمایش (نوع مصالح, دما و ...)معتبر ند، اما باید برای شرایط دیگر اعتبار سنجی و صحت کاربرد آنها مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش سعی شده است با توجه به امکانات آزمایشگاهی موجود در کشور و استفاده از آزمایش کشش غیر مستقیم رابطه ای برای پیش بینی عمر خستگی مخلوطهای آسفالتی رایج که در رویه آسفالتی راههای کشور مورد استفاده قرار می گیرند ارایه شود. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهند که با استفاده از درصد فضای خالی مصالح سنگی پرشده با قیر و ضریب برجهندگی نمونه های آسفالتی می توان رفتار خستگی مخلوطهای آسفالتی را مورد بررسی قرار داد.